ایا شما می دانید برای چه ادامه می دهید؟؟؟

من همیشه به نحوی به مکتب گشتالت علاقه داشته ام.البته اطلاع و شناخت چندانی از آن ندارم ولی یک چیز آن که همیشه در ذهنم است این اصل ناگهان به بینش رسیدن است.نمی دانم تا به حال برایت پیش آمده یا نه که گاهی مساله ای ذهنت را به شدت مشغول می کند و تو هر چه درباره ی آن فکر می کنی به نتیجه ای نمی رسی و این مساله همچنان و همچنان در پس ذهن تو می ماند و گاهگاهی هم خودی نشان می دهد.اما یک وقت نه چندان خاص که اتفاق خاصی هم نیفتاده بی خود و بی جهت جواب مساله را پیدا می کنی.برای من این مساله بارها و بارها پیش آمده است.
درباره ی این موضوع که چرا وقتی ظاهرا هیچ دلیلی برای ادامه ی زندگی نداری آن را ادامه می دهی –حداقل یکی از دلایل آن -اینطور فکر می کنم که عادت هایمان تاثیر زیادی دارند.عادت ها هستند که ما را وامیدارند که نه تنها دست به خود کشی نزنیم بلکه زندگی را تقریبا به همان روال قبلی ادامه دهیم.چرا که این عادتهای ما هستند که که به ما احساس امنیت و آشنایی می دهند.چون ما انسان ها همیشه از چیزی که برایمان غریبه غیرقابل پیش بینی والبته به شکل گریزناپذیری ترساننده باشد وحشت داریم .شاید دلیل اینکه من دست به خودکشی نمی زنم این باشد که نمی دانم بعد از آن چه اتفاقی خواهد افتاد.چون برایم قابل پیش بینی نیست از فکر کردن به آن احساس ناخوشایندی به من دست می دهد .به همین دلیل از به هم ریختن اساسی عادات زندگی ام می ترسم .شاید دلیلش این باشد شاید هم نه.
نظر شما چیست ؟؟؟